مادران عزیز مادربزرگ های عزیز، خاله های عزیز، به فرزند فوق العاده خود نگاه کنید. مثلاً بگوییم که دختر است و یک سال و نیم است. ببینید او چند اسباب بازی در دسترس دارد. بشمارشون. چند تا؟
آشپزخانه ای مجهز به قابلمه، بشقاب، کارد و چنگال و لیوان؟ نه یک، بلکه ماشین پراید اسباب بازی ،دو توپ، یک پارچه و یک پلاستیک؟ هفت عروسک؟ یک عروسک؟ اسنپ بازی میکنی؟ پیانو با صدای حیوانات؟ چرخ دستی خرید با میوه و سبزیجات رنگارنگ؟
اسب گهواره ای؟ سگی که با باتری کار می کند و راه می رود و پارس می کند؟ یک چادر؟ یک تاپ صدا؟ چهار جزوه با جلد گالینگور؟ نه یک دو سه چرخه، حتی اگر سه چرخه برای یک بچه سه یا چهار ساله توصیه شود؟
اردک چوبی برای یدک کشی؟ همه بیرون، در اختیار شماست. و خیلی چیزهای دیگر در اتاق خواب او، و چیزهای دیگر در حمام، در اتاق خواب مادر و پدرش، و چیزهای دیگر در خانه مادربزرگش. نه از عمه اش، اما هر بار که به خانه اش می رود یک اسباب بازی جدید پیدا می کند.
اسباب بازی ابزار اصلی برای سرگرم کردن کودک نیست. شما می توانید بدون اسباب بازی سرگرم شوید.
اگر کودک توپی را بردارد، بچرخاند، بچرخاند و رها کند، آرام آرام یاد می‌گیرد که جسمی با آن شکل می‌غلتد. اگر یک مکعب پلاستیکی را بردارد و آن را بارها و بارها بچرخاند و بگذارد برود، کم کم متوجه می شود که جسمی به آن شکل نمی غلتد.
مطالعه، آزمایش، درک. به آرامی، تمرکز. کندی و تمرکزی را که برای او هنگام رفتن به مدرسه ضروری است، یاد بگیرید. اگر او را با اسباب‌بازی‌های متعدد و همیشه متفاوت پر کنید، او می‌آموزد که در زندگی انسان همه چیز را به وفور دارد، این حق را دارد که فوراً چیزی را که می‌خواهد داشته باشد، و طبیعی است که هر اسباب‌بازی بلافاصله با آن جایگزین شود.
یکی دیگر. فرزند شما بزرگ می شود و نمی تواند روی یک چیز در یک زمان تمرکز کند. آیا تعجب آور خواهد بود اگر او نخواهد در غرفه بی حرکت بنشیند؟ اگر او مطالعه را دوست نداشته باشد و اگر انتظار دارد هر پنج دقیقه یکبار فعالیت هایش را تغییر دهد، چه؟
بدون دیدگاه