نایلون کیسه زباله اتوکلاو توسط کانادایی ها ، هری واسیلیک ، لری هانسن و فرانک پلمپ در سال 1950 اختراع شد.
کیسه های پلاستیکی سیاه در سال 1950 به عنوان کیسه های مهر و موم شده با ستاره معرفی شدند. اولین کیسه ها در ایالات متحده سبز و مشکی بودند، نه سفید و شفاف که اکنون رایج است.
کیسه های مهر و موم تخت برای اولین بار در سال 1959 ظاهر شدند. در دهه 1960، کیسه های بن سفید معرفی شدند. کیسه های دو لایه (هیوی دیوتی) در سال 1974 معرفی شدند و در سال 1980 کیسه های 3 لایه به بازار آمدند.
کیسه های پلاستیکی را می توان با محتویات آن در امکانات مناسب برای تبدیل زباله به انرژی سوزاند. آنها در دفن زباله های بهداشتی پایدار و خوش خیم هستند . برخی در شرایط مشخص تجزیه پذیر هستند.
توضیحات کیسه های پلاستیکی برای زباله یا زباله در تعداد زیادی از فروشگاه ها در بسته ها یا رول های چند ده کیسه ای به فروش می رسد.
گاهی اوقات برای بسته شدن کیسه پس از پر شدن، بست های سیمی ارائه می شود. معمولاً ضخامتهای متفاوتی تولید میشود کیسههای ضخیمتر برای کاربردهای سنگینتر مانند زبالههای ساختمانی یا برای اینکه بتوانند در طول فرآیندهای بازیافت فشرده شوند، استفاده میشوند.
در اواسط دهه 1990 کیسه های سطل زباله با بند کشی برای بسته شدن معرفی شدند. برخی از کیسه ها دارای دسته هایی هستند که ممکن است بسته شوند یا سوراخ هایی دارند که می توان گردن کیف را از آن ها کشید.
معمولاً، پلاستیکی که برای ساخت کیسه های زباله استفاده می شود، LDPE نسبتاً نرم و انعطاف پذیر (پلی اتیلن با چگالی کم) یا برای استحکام، LLDPE است.(پلی اتیلن خطی با چگالی کم) یا HDPE (پلی اتیلن با چگالی بالا) گاهی اوقات استفاده می شود.
کیسه زباله ای که برای مقاومت در برابر حیوانات موذی طراحی شده است. انگلستانکیسه های پلاستیکی زیست تخریب پذیر Oxo دارای استحکامی مشابه پلاستیک معمولی هستند و هزینه اضافی بسیار کمی دارند.
اگر وارد محیط باز شوند، تجزیه می شوند، سپس تجزیه زیستی می شوند، اما اگر در طول عمر مفیدشان جمع آوری شوند، قابل بازیافت هستند.
آنها طوری طراحی شده اند که در اعماق محل های دفن زباله تخریب نشوند و در نتیجه متان تولید نکنند. پلاستیک زیست تخریبپذیر اکسو در کمپوستسازی در دمای پایین به سرعت تجزیه نمیشود، اما برای کمپوستسازی «در داخل کشتی» در دماهای بالاتر مورد نیاز توسط مقررات محصولات جانبی حیوانی مناسب است.
پلاستیک زیست تخریب پذیر Oxo توسط همان باکتری ها و قارچ ها که مواد طبیعی مانند شاخه ها و برگ ها را به زیست توده سلولی تبدیل می کنند، جذب زیستی می شود.
مانند مواد لیگنوسلولزی. پلاستیک زیست تخریب پذیر اکسو به گونه ای طراحی شده است که در ابتدا توسط فرآیندی که شامل اکسیداسیون نوری و اکسیداسیون حرارتی است تجزیه شود.
بنابراین می تواند در تاریکی تجزیه شود. کد شناسایی رزین 7 برای پلاستیک های زیست تخریب پذیر قابل اعمال است.
بدون دیدگاه