تا اوایل قرن بیستم، رایج‌ترین مدل ساعت، ساعت جیبی 3 بود که نام جیب کوچک جلیقه‌ای است که برای این منظور در نظر گرفته شده است. ساعت ها معمولاً توسط یک زنجیر یا روبان به جلیقه متصل می شوند.
آنها اغلب با یک درب ارائه می شوند. تاج و چرخ تنظیم زمان در ساعت دوازده در رینگ قرار دارند. ساعت‌های مچی اساساً برای مشتریان زن در نظر گرفته می‌شوند.
در سال 1571، ارل لستر یک دستبند مجهز به ساعت کوچک را به ملکه الیزابت آیری 4 پیشنهاد داد. گفته می شود در سال 1722 یک صنعتگر پاریسی ساعت مچی یا ساعت مچی می ساخت.
در سال 1790، Jaquet-Droz ساعت rolex geneve را در ژنو عرضه کرد. در سال 1806، امپراتور ژوزفین دو دستبند ساعت تزئین شده با مروارید و زمرد را از فرانسوا رگنو نیتو سفارش داد تا آنها را به عنوان هدیه عروسی به عروس آینده خود، شاهزاده آگوستا آملی، شاهزاده باواریا که با پسرش اوژن دو بوهارنه ازدواج کرده بود، تقدیم کند.
در سال 1811، آبراهام-لوئیس برگه یک ساعت مچی با پیچیدگی – که برای آن در ژوئن 1810 سفارش دریافت کرد به همسر ملکه ناپل، کارولین بناپارت 6 ارائه کرد.
ساعت‌سازان آن زمان همچنین برای مشتریان زن ساعت‌های آویز کوچک‌تری عرضه می‌کردند که با زنجیر یا روبان از گردن آویزان می‌شدند.
در برخی موارد، این بیشتر یک جواهر بود تا یک شیء کاربردی: اگر ساعت XII در کنار حلقه وثیقه باشد، در واقع خواندن زمان برای کاربر ناخوشایند است، اما این مشکل باعث شده است.
توسط ساعت سازان خاصی که VI صفحه را در کنار حلقه قرار داده اند حل شده است: با بالا بردن ساعت در مقابل خود با حلقه در پایین، می توانید صفحه را به طور معمول بخوانید.
برخی از ساعت سازان در قرن نوزدهم موفق شدند حرکت و بدنه را کوچک کنند و در نتیجه یک ساعت حلقه ای بسازند.
بدون دیدگاه